ὄρνις
ιθος, ὁ, ἡ
Et.: prim. het. ḫara- 'orel', sl. orel, got. ara 'orel', stvnem. aro 'orel', nem. Aar, Adler 'orel', lit. arẽlis, erẽlis 'orel'
●
Obl. acc. sg. ion.
ὄρνιθα
||
at.
ὄρνιν
||
ep. dat. pl.
ὀρνίθεσσι
||
acc. pl.
ὄρνις, ὄρνεις