zatę́ti -tnèm, vb. pf. 1) hineinhauen: sekiro z. v kaj, Rib.-Burg. (Rok.); — 2) mit der Hacke, den Zähnen, den Krallen hineinhauend erfassen, C., Z.; einbeißen, Mur., Cig., Rib.-M., Met.; packen: z roko z., C.; napadnika z. za goltanec, Bes.; — habhaft werden, Jan.; jemali so jim, kar se je zatelo (was man erfassen konnte), Levst. (Zb. sp.); — 3) überraschen, ereilen: noč me je zatekla, Cig.; V borštu jo temna noč zatne, Npes.-K. 



Vir: Slovensko-nemški slovar - Maks Pleteršnik

Komentiraj slovarski sestavek